Ik ben verslaafd (en gelukkig ben ik niet alleen).

Een aantal jaar geleden gingen mijn vader, mijn petekind en ik een overnachting ‘OFFLINE’. We reden naar de Ardennen om een hoogteparcours te doen, te mountainbiken en te kicken op een death ride. De nacht brachten we door in een tentje in de natuur. ’s Avonds zaten we bij een kampvuurtje, maar jammer genoeg was het zo nat geweest, dat we niet veel vuur konden maken die avond. Thuis had mijn moeder wat eten voorbereid want enkel van de natuur leven…zo’n Robinsons zijn we natuurlijk niet. Hoewel het deugd deed om met drie op pad te gaan en wat minder mijn smartphone te gebruiken, was ik zeker niet afgekickt. Integendeel, de volgende dagen keek ik allicht nog wat meer op het hebbeding.

Vandaag bekeek ik mijn smartphone-gebruik en deze vertelde me dat ik al exact 92 keer mijn smartphone heb opgenomen. Gemiddeld gebruik ik hem tussen de 2 en de 3 uur per dag en ondanks dat dat heel wat is, zijn er veel mensen nog een pak erger aan toe dan ik.

Waarom stond ik daar vandaag bij stil? Ik las een boek over online marketing (Hooked)en deze vertelde me reeds in de eerste bladzijden dat honderden duizenden bedrijven zich specialiseren in mensen verslaafd maken aan hun product. Het summum van deze bedrijven hoef ik je niet op te noemen maar Youtube, Snapchat, TikTok, Facebook, Twitter en Instagram zijn natuurlijk bedrijven in de Top 10 als het erop aankomt om hun gebruikers verslaafd te maken. Berichten op maat, reacties en likes etc. zijn namelijk beloningen voor onze hersenen waarbij we dopamine aanmaken. De marketeers zijn er dus ontzettend in bedreven om ons deze dopamine te bezorgen.

Sinds een paar jaar denk ik er af en toe over na om een soort van ‘Offline’-reizen op poten te zetten. Met wat mensen de natuur in, een oldskool Nokia 3210 op zak, waar SNAKE het meest spannende is dat je op je telefoon kan doen. We kunnen de nooddiensten bellen als er iets gebeurd en verder gaan we praten met elkaar in plaats van wegduiken in onze verslaving.

Gameverslaving is een heel actueel thema in onze maatschappij. Jongeren zitten vaak uren te gamen aan een stuk en verliezen daarbij alles rondom hen uit het oog. Ze komen dan ’s ochtends in de klas aan en kunnen amper hun ogen openhouden. Later in het leven komen die dingen meestal wel op hun pootjes terecht maar in de studietijd kan het soms toch een grote hinder zijn.

Offline reizen lijkt misschien een gek idee of misschien nog meer één van mijn 12 stielen en 13 ongelukken, maar ik wilde toch even aftoetsen hoe dom dit is. Zou jij graag eens een paar dagen offline gaan? Hoe lang kan jij je smartphone wegleggen, na het lezen van dit artikel? Laat het me gerust even weten.

Morgen probeer ik wat te doen aan mijn smartphone-gebruik ;)